من غلام قمرم غیر غلام هیچ مگو پیش من جز سخن شمعو شکر هیچ مگو

سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو ور از این بی خبری رنج مبر هیچ مگو

دوش دیوانه شدم عشق مرا دیدو بگفت آمدم نعره نزن جامه ندر هیچ مگو

گفتم ای عشق من از چیز دگر میترسم گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو

گفتم ای عشق من از چیز دگر میترسم گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو

دگر هیچ مگو دگر هیچ مگو

گفتم این روی فرشتس عجب یا بشرست گفت این غیر فرشتست و بشر هیچ مگو

بشر هیچ مگو بشر هیچ مگو

من به گوش تو سخنهای نهان خواهم گفت سر بجنبان که ولی جز که بسر هیچ مگو

قمری جان صفتی در ره دل پیدا شد در ره دل چه لطیفست سفر هیچ مگو

گفتم ای دل چه مهست این دل اشارت میکرد

که نه اندازه ی توست این بگذرو هیچ مگو

گفتم این روی فرشتس عجب یا بشرست گفت این غیر فرشتست و بشر هیچ مگو

گفتم این چیست بگو زیر و زبر خواهم شد

گفت می باش چنین زیر و زبر هیچ مگو

ای نشسته در این خانه ی پر نقشو خیال خیز از این خانه بر رخت ببر هیچ مگو

گفتم ای دل پدری کن